கலைவாணி அந்தாதி

பாயிரம்

கமலத் துறைவாள் கலையுடுப்பாள் வேதங்

கமழு மிசைப்பாள் கொலுவி - லமர்வாள்

வெளிர்வெள்ளை கைகள்தாம் வீணை நவநாள்

ஒளிரூண னென்மே லுகப்பு !

நூல்

வெண்டா மரைமலராள் வீணையாம் கேலிகலை

கொண்டாள் திருக்கையிற் கோதிலாப் - பண்டான

வேதங்கள் தாமோதும் வாணீசன் நாவுறையும்

மாதங்கி பேர்சொல் மகிழ்ந்து ! 1

மகிழும் மனத்தனாய் மாஞானம் பெற்று

முகிழு மறிவுடன் முப்பாழ் - நிகழும்

வறுநிலம் வாழ்ந்தாலும் வாணியின் சீர்மை

செறிநிலந் தானறியச் செப்பு ! 2

செப்புநல் ஞானஞ் செழித்து விளங்குதல்

முப்பிறவி நோற்ற முதுபயனே - தப்பாது

வந்தனை செய்திடவும் வாணி வளமருள்வாள்

சிந்தனை மீதிட்டுச் சாற்று ! 3

சாற்றியே நால்வேதம் சந்ததம் வேதசனும்

ஆற்றப் படைத்தா னவனியை ; - போற்று

மறைகள் களவுபட வாணிமதி யூர

மறைமீட்டான் மீனாகி மால் ! 4

மாலினால் பெற்ற மறையனைத்தும் நாமோத

நூலினார் வல்கியர் நூற்றுக்கும் - மேலிட்டுப்

பேணிநாற் கற்பமும் பேறடையத் தந்தது

வாணியாள் செய்த வருள் ! 5

அருள்விளங்கும் கம்ப னழகுதுமிச் சொல்லின்

பொருள்விளங்க வாணி புலவோர் - மருள்கெட

தானே விழைந்துத் தயிர்கடைந்த நீர்மையைத்

தேனேர்த் தமிழால் துதி ! 6

துதிபெய் மறைபொருள் தானறியா னென்று

விதியைச் சிறையிட்டான் வேலன் - மதிவாணி

நாவிருப்பு மாணவ நான்முகனைக் காக்கவிலை

பூவிருப்போன் கெட்டான் புலம் ! 7

புலத்தியன் பேரன் புகழ்க்கும்ப கர்ணன்

பலத்தினால் பல்லுயிர் போக்கிச் - செலவுய்த்து

நித்தியம் தான்நினைத்து நித்திரை வேண்டியது

வித்தகச் சாரதா வால் ! 8

வாலிக்குச் சாபமிட்ட வற்கலை மாதங்கர்

சூலிக் கவிசொரியும் சூழ்வேள்வி - யாலொரு

மாதவஞ் செய்திடநா மங்கை யவர்மகளாய்ப்

போதிறங்கி மண்வந்த போது ! 9

போதன் பதிகங்கள் போற்றிச் சமைத்தவன்

வேதன் துணைகலை வாணியின் - பாதம்

வழிபட்டே வாழ்ந்தும் வறுமையை யேற்றும்

இழியவில்லை தன்னிலை யில் ! 10

தன்னிலை தாழ்ந்ததும் தானே அடுமனையின்

முன்னிலை நேர்ந்ததும் முற்றிய - கன்னலாம்

போதனின் பாகவதம் போந்த அமுதினை

வேதமகள் தான்சுவைக்க வே ! 11

வேட்டலாற் கிட்டாது வெண்கமலத் தேவியருள்

நாட்டமுடன் வேண்டிநாம் நைந்துருகிக் – கேட்பின்

விதங்களற ஞானம் விளையத் தருவாள்

மதங்கமுனி ஈன்ற மகள் ! 12

ஈன்ற மகளின் இனியகாந்தன் ஈசனுதல்

கான்ற கனலாற் கரியாக – சான்ற

தலையெழுத்து நாமகளே தான்மனம் நோகும்

கொலையெழுத் தானது கோது ! 13

கோதிலாக் காமவேளைக் கோல வெழில்ரதி

ஏதிலாக் காதலா லேற்கவும் - வேதமகள்

மன்றலைத் தான்முடித்து மாதவன் பாட்டனில்லை

என்றுநிலை மாற்றியதும் ஏன் ? 14

மாற்றியது மேன்மை மழுங்கியதால் வென்றது

கூற்றுவனோ ? தாழம்பூ கூடியுடன் - ஆற்றியபொய்

வாலயனார் தம்மை வணங்குந் தகவழித்து

ஆலயம் நீக்கிற் றறி ! 15

அறிவின் மிகநுட்ப ஐங்கரணஞ் செய்வோன்

மறியின் மகளன்ன மங்கைச் – செறிவில்

விழைந்து திசைக்கோர் வனைச்சிரம் வார்த்தே

இழைத்தான் சிறுமை இயைந்து ! 16

இயைந்தே யவனை இயன்மகள் ஏற்றாள்

வயங்கு நுழைபுலத்தின் வாகால் ; – பயந்த

உயிர்யாவும் மக்களெனின் உற்றதுணை யற்றே

அயர்வாழி ஆழ்வான் அயன் ! 17

அயனைத் துதிப்பார்க்கும் ஆய்கலா வல்லி

துயரைத் துணித்திடும் தூயாள் – வியக்கும்

அறிவினைத் தூண்டிநல் ஆற்றல் பெருக்கிச்

செறிவினை ஈவாளாம் சேர்த்து ! 18

சேர்த்தெனை வாளால் செகுத்தே யறுத்தாலும்

ஆர்த்தவள் காதலுக்கு அற்றேநான் – தீர்வேன்

அலங்கலிடு பஞ்சைக்கும் அஃகாத் துணையாய்த்

துலங்கும் புலவோர் திரு ! 19

புலவோர் திருவாய்ப் புகுந்து தமிழ்ச்சொல்

பலவோர்ந் தடைமழையாய்ப் பல்கி – நலமார்

இருநில மன்பதை இன்பமாய்த்தாம் வாழப்

பெருநிலஞ் சேர்ந்தாள் பெயர்ந்து ! 20

தாள்பெயர்ந்து அன்னம் தனைவிட் டவனியின்

வாள்புல நுண்மதி வார்த்திடும் – நீள்புகழ்ச்

செஞ்சொல் கவிஞர்தம் சேணுயர்ப் பூமலர்

நெஞ்சி லமர்ந்தாள் நெகிழ்ந்து ! 21

நெகிழ்ந்த மனத்தளாய் நேருங்கா தன்மை

முகிழ்ந்த அறிவுசால் முத்தர் – மகிழவே

கூத்தனூர்ச் சேர்ந்து குறைதீர்க்க நின்றாளை

ஆத்தனாய் வாழ்ந்தேன் அடைந்து ! 22

தேனடைக் கூட்டினைத் தேடா எறும்புபோல்

நானடைந் துன்னாது நிற்றலால் – தானடைந்து

என்னாவைத் தாமே தமைப்பாடி என்னையும்

துன்னாப் புலவனாய்ச்சேர்த் தாள் ! 23

தாளிணையாம் பட்டுத் துகிலுடுப்பாள் தேனிசை

மீளிமைதான் சாற்று மிளிரிலாசப் – போளியாம்

தான்கொள் உணவதுவே தன்வீணை மீட்டிட

மீன்வெள்ளி வெண்டா மரை ! 24

நூற்பயன்

அன்னை கலைவாணி ஆரருள் சாற்றிடும்

இன்னூ லறுனான் கிசைப்போர்க்கு – மின்னும்

நலம்விழைத்து நற்செல்வம் நன்களிப்பாள் நீவிர்

புலம்தழைத்துக் கொண்மின் புரிந்து !! 25

கலைவாணி அந்தாதி முற்றும்

அருஞ்சொற்பொருள்

பாயிரப்பாடல்

கலை – துகில் ; நவநாள் – ஒன்பது நாள் ;

ஊணன் – மிகத்தின்று உடம்பை வளர்ப்பவன்

பொருள்கோள்

வெளிர்கமலத் துறைவாள்; வெள்ளை கலையுடுப்பாள்; கைகள்தாம் வேதங்கமழும்; வீணை இசைப்பாள்; நவநாள் கொலுவிலமர்வாள்; ஒளிரூணன் என்மேல் உகப்பு !

1. கேலிகலை – கலைவாணி கைதவழும் வீணையின் பெயர் ; பண்டான - பழமையான

மாதங்கி - மதங்க முனிவர் புதல்வி

2. முப்பாழ் – வெய்யில், மழை, கீழ்மக்கள் என 3 வகையான பாழ்

வறுநிலம் – செழிப்பற்ற நிலம் ; செறிநிலம் – திண்ணிய நிலம்

3. வந்தனை – துதி

4. சந்ததம் – எப்போதும் ; வேதசன் – நான்முகன் ; மால் – திருமால் ;

5. வல்கியர் – கிருட்டின யசுர்வேதம் செய்த யக்ஞவல்கியர் ஈறான அந்தணர் ;

நூலினார் – முப்புரி நூலணிந்த வேதநூல் செய்த அந்தணர் ; நாற்கற்பம் – நான்கு கல்பகாலமாகிய 432 கோடி நிலவுலக வருடங்கள்

6. மருள் – அறியாமை ; நீர்மை - எளிமை

7. விதி – நான்முகன் ; வேலன் – முருகன் ; புலம் – நுண்ணறிவு

8. புலத்தியன் – இராவணன் தந்தையான விச்சிரவசுவின் தந்தை ; வித்தகம் – சிறந்த தேர்ச்சி ; நித்தியம் – மரணமிலாப் பெருவாழ்வு ; நித்திரை - தூக்கம்

9. வற்கலை – முனிவரணியும் மரவுரி ; சூலி – சிவன் ;

அவிசு – வேள்வித்தீயில் தேவர்களுக்கு வழங்கப்படும் உணவு ;

10. போதன் – போதண்ணா என்ற தெலுங்குமொழி இராமாயணமியற்றிய புலவன்

11. அடுமனை – சமையலறை ; கன்னல் – கரும்புச்சாறு

12. வேட்டல் – வேள்வி செய்தல் ; விதங்களற – எண்ணிலா விதமான

13. காந்தன் – கணவன் ; நுதல் – நெற்றி ; கான்ற – வெளிப்பட்ட

14. காமவேள் – மன்மதன் ; மன்றல் – திருமணம்

15. வாலயன் – பிரம்மன் ;

16. ஐங்கரணம் – ஐம்பூதங்கள் விகிதச் சேர்க்கை கொண்டு எண்ணற்ற உயிரினங்களைப் படைக்கும் பஞ்சீகரணம் எனப்படும் படைப்புத்தொழில் ;

17. இயன்மகள் – கலைமகள் ; வயங்கு – மிகுதியான ; அயர்வாழி – தளர்ச்சிக்கடல்

18. ஆய் – தாய் ; செறிவு - நிறைவு

19. செகுத்து – வெட்டி ; அலங்கல் – மாலை ; பஞ்சை – வறியவன் ; அஃகா - குறையாத

20. இருநிலம் – உலகம் ; மன்பதை – உலகமக்கள்

21. சேணுயர் – மிகவுயர்ந்த

22. காதன்மை – அன்புடைமை ; முத்தர் – முற்றும் துறந்தோர் ; முகிழ்ந்த – குவிந்த, பொதிந்த ;

ஆத்தன் / ஆர்த்தன் – வேட்கையுடையவன்

23. உன்னாது – நினையாது ; துன்னா – பொருந்தாமல் சேராத

24. மீளிமை – வெற்றித்திறம் ; மீன்வெள்ளி – விண்மீன் வெள்ளி ; இலாசம் - பொரி

பொருள்கோள்

வெண்டாமரை தாளிணையாம் மீன்வெள்ளி பட்டுத் துகிலுடுக்கும் தன்வீணை மீட்டிட தேனிசை மீளிமைதான் சாற்றும் தான்கொள் உணவதுவே மிளிரிலாசப் – போளியாம்

அன்னை கலைவாணி மலர்த்தாள் போற்றி போற்றி !!